Укытучы бәхете

Минем бабам карт булса да,

Бөтен яктан уңган шул.

Яшь чагында иң мактаулы

Укытучы булган ул.

Аның дәресен балалар

Йотлыгып тыңлаганнар.

Төрле сораулар биргәннәр,

Югалып тормаганнар.

Чөнки туган телебезне

Балалар бик сөйгәннәр.

Туган тел ул – ана теле,

Иң газиз тел, дигәннәр.

Ул чагында туган телдә

Күп китап укыганнар.

Өлкәннәрдән әкиятләр

Сөйләтеп утырганнар.

Гарәп язуын да бабам

Өйрәткән балаларга.

Борынгы хатларны уку

Кызык булган аларга.

Лаеклы ялда булса да,

Бабам безне күзәтә:

– Дөрес сөйләмисез, – диеп,

Телебезне төзәтә.

– Һөнәр белсен кулыгыз, – ди,

– Иманлы булыгыз, – ди.

– Һәрбер җирдә гомер буе

Игелек кылыгыз, – ди.

Аннан ала да гармунын

И тотына уйнарга.

Сизеп торам карашыннан:

Бабам чума уйларга.

Аның да бит безнең кебек

Булган япь-яшь чаклары.

Үзенә гел тартып торган

Аны туган яклары.

Туган телен, балаларны,

Якташларын яраткан.

Шуңа да ул үз бәхетен

Туган җирендә тапкан.

"КУ" 08, 2017

Фото: pixabay