Тик минеке

Җилләрдән мин сафлык таләп иттем,

Болытлардан аклык сорадым.

Хаклык эзләп, пакьлек эзләп җирдә

Тирәнәйде маңгай сырларым.

Күңелемә кайгы-сагыш төшсә,

Ак чәчәкләр җирдә эзләдем.

Офыкларга карап көтә торгач,

Сагышларга мандым күзләрем.

Аклык эзләп гомер иткәнгәме, –

Ап-ак булды чигә чәчләрем.

Шатлыгымны җилгә сибеп йөрдем,

Тик кайгымны җиргә чәчмәдем.

Моннан ары күзне күккә төбәп,

Буш хыяллар белән йөрмәмен.

Минем бәхет – тик минеке булыр, –

Туктамасын гына йөрәгем.  

"КУ" 9, 2016

Фото: pixabay