Табигать һәм кеше

Табигатьтә барча терек – бөек;

Бак әле син моңлы кошларга! –

Кайда тели, кайчан тели, – сайрый.

Масаю юк. Рәхмәт аларга!

(Өсләренә төзәп таш атыгыз,

Бер-бер ялгыш нота тапсагыз.)

Табигатьтә бармы бер үсемлек,

Шау чәчкәсез, татлы җимешсез?

Томырылып күзгә карар җиләк

Хас кул сорар сабый ич үксез.

(Юмартлыгын кара: тулгач сутка,

Бар байлыгын бирә ул бушка.)

Табигатьтә артык җан тапмассың;

Быжгак бөҗәк, шакшы хәшәрәт,

«Калма безнең хәлгә, аң бул, адәм!»,

Дип кылмыймы алар ишарәт?

(Сөйрәлмикче, тиңләшербез кошка,

Тиеп торса башлар кояшка.)

Табигатьтә чиксез көч-кодрәт;

Ярсу давыл, шашкын өермә

Кисәтүле җан ачысы аның:

«Бума суны, тауны җимермә!»

(Тимер өзәр тиле генә белмәс, –

Җимерергә акыл кирәкмәс.)

Табигатьтә олуг мәрхәмәтлек;

И Илаһым, җирнең тере килеш

Тунап бетергәч тә тиресен, –

Һомай коштай янә тере син!

(Ачы уйлар баса шул мәлләрдә:

Кем икән ул кеше гамәлдә?)

...................................................

Һаваланма, кешем! Бак үзеңә! –

Ни аермаң кыяк үләннән?

Икегез дә кояш үсентесе:

Кара җиргә тамырларын җәеп,

Көйдерәчәк күккә үрелгән...

"КУ" 09, 2018

Фото: pixabay