Сөрән
Уннан бер, йөздән бер, меңнән бер… Чирүне ил итә – ир кеше. Чирүне ил итә – бер кеше.
Чирү-чирү адәми зат,
Бу халыкмы?
Бу – халык…
Сөләйман
Уннан бер, йөздән бер, меңнән бер…
Чирүне ил итә – ир кеше.
Чирүне ил итә – бер кеше.
Меңәүләр берәүдән башлана,
Чиксезлек – берәүдән башлана.
Ыруың юнәлгән кыйбладан
Кайрылып карау юк башкага!
Син чиксәң – югала бөтенлек.
Меңәүләр чигенә, син чиксәң.
Нәселең, ыруың, өммәтең,
Илең дә тез чүгә – син чүксәң.
Тузгынып болганган замана
Нәкъ синең иңнәргә сыенсын.
Өммәтең туңмасын, дисәңме –
Үзеңнең йортыңда ут булсын.
Үзеңнең ишегең нык булсын,
Үзеңнең күңелең бик булсын –
Хурлыкка, сатылу, алдауга
Үзеңнең нигезең чик куйсын.
Син – татар, үзеңчә сөйләш син,
Синеңчә сүзләшсен углың да.
Киләчәк көнең дә, телең дә,
Денең дә – бар да үз кулыңда.
Өеңдә иминлек булмаса,
Ил-йортта иминлек булмас ул.
Тирмәсен тәртиптә тотмаган,
Илен дә тәртиптә күрмәс ул.
Илсезләр ир булып яшәми,
Илне ил иткән дә – ир кеше.
Унлыклар, йөзлекләр, меңлекләр... –
Бөтенлек нигезе – бер кеше.
Телеңне, денеңне хур итеп,
Җиреңә яшертен яу килсә,
Кол булма, тез чүкмә, чигенмә,
Ил белән чигәбез – син чиксәң.
Берәүләр тез чүксә – хурлыгы
Меңнәрнең иңенә ишелә.
Меңнәрне изгәләп сыта да
Илеңне изәргә үчегә.
Киләчәк сагаеп төбәлгән
Үзеңә – чирме бу? Ирме бу?
Йөздән бер, меңнән бер адәмнән
Тупланган чирүме? Илме бу?
"КУ" 07,2021
Фото: pixabay
Теги: шигырь поэзия
Иң мөһим һәм кызыклы язмаларны Татмедиа Telegram-каналындаукыгыз
Нет комментариев