Сөрән

Чирү-чирү адәми зат,

Бу халыкмы?

Бу – халык…  

Сөләйман

Уннан бер, йөздән бер, меңнән бер…

Чирүне ил итә – ир кеше.

Чирүне ил итә – бер кеше.

Меңәүләр берәүдән башлана,

Чиксезлек – берәүдән башлана.

Ыруың юнәлгән кыйбладан

Кайрылып карау юк башкага!

Син чиксәң – югала бөтенлек.

Меңәүләр чигенә, син чиксәң.

Нәселең, ыруың, өммәтең,

Илең дә тез чүгә – син чүксәң.

Тузгынып болганган замана

Нәкъ синең иңнәргә сыенсын.

Өммәтең туңмасын, дисәңме –

 Үзеңнең йортыңда ут булсын.

Үзеңнең ишегең нык булсын,

Үзеңнең күңелең бик булсын –  

Хурлыкка, сатылу, алдауга

Үзеңнең нигезең чик куйсын.

Син – татар, үзеңчә сөйләш син,

Синеңчә сүзләшсен углың да.

Киләчәк көнең дә, телең дә, 
Денең дә – бар да үз кулыңда.

Өеңдә иминлек булмаса,

Ил-йортта иминлек булмас ул.

Тирмәсен тәртиптә тотмаган,

Илен дә тәртиптә күрмәс ул.

Илсезләр ир булып яшәми,

Илне ил иткән дә – ир кеше.

Унлыклар, йөзлекләр, меңлекләр... –  

Бөтенлек нигезе – бер кеше.

Телеңне, денеңне хур итеп,

Җиреңә яшертен яу килсә,

Кол булма, тез чүкмә, чигенмә,

Ил белән чигәбез – син чиксәң.

Берәүләр тез чүксә – хурлыгы

Меңнәрнең иңенә ишелә.

Меңнәрне изгәләп сыта да

Илеңне изәргә үчегә.

Киләчәк сагаеп төбәлгән

Үзеңә – чирме бу? Ирме бу?

Йөздән бер, меңнән бер адәмнән

Тупланган чирүме? Илме бу? 

"КУ" 07,2021

Фото: pixabay