Шул бер гомер эчендә...

Килер буын сүз кузгата калса,

Мин яшәгән дәвер хакында,

Белегез сез, кайгы күлен кичеп,

Күрсәтмәдем зарның затын да, –

Шул бер гомер эчендә.

Атсагыз да, ассагыз да риза,

Мин гөнаһлы Вакыт каршында:

Җаһил булып тумасам да җиргә,

Җиттем җиде патша башына, –

Шул бер гомер эчендә.

Кояшларың сүнсә, хәсрәтләрең

Сүрәнәйми икән кичен дә:

Мин яшәдем яуда янган әткәм,

Суга баткан улым өчен дә, –

Шул бер гомер эчендә.

Шул бер гомер эчендә, –

Тәүдә – дәһри, соңра диндар итте,

Кертте заман төрле сурәткә,

Фанилыкта тәмуг утын татып,

Юл яралмый калдым җәннәткә.

Әрвахларым, һәммә җирдәшләрем! –

Дәшеп сезне, кордым шау табын;

Рухыгызга атап яздым менә

Ач гасырның ачы китабын, –

Шул бер гомер эчендә.

"КУ" 02, 2020

Фото: pixabay