Шәүлә

Елларны елларга тапкырлап
Бүлсәң дә, кушсаң да, алсаң да,
Гамәлнең әмәлен табалмый,
Калдыгы булып бер калсаң да,
Җөпләрнең җаена тиенеп,
Башларың таҗларга төрсәң дә,
Син – бары узгынчы бер шәүлә
Чак кына буялган кершәнгә...
Шәфәкътә шәйләнгән күләгәң
Эңгердә эри дә югала.
Беләсең, югалган төсмергә
Исем дә, бәя дә юк аңа!
Йөрсәң дә күкләргә кизәнеп:
Кайгы – эш!.. минем дип, кайгы – дан!..
Йә үзең сыгылып төшсәң дә,
Даныңны югалткан кайгыдан;
Тотсаң да дулаган атларны,
Чапканда арбасын җимереп,
Барыбер кайтырсың чабыштан –
Беренче булсаң да... җиңелеп!
Күләгәң хозурын онытып,
Фанида хет күпме шаула син –
Туганы юк әле моңарчы
Узучы үзенең шәүләсен!

«КУ» 08, 2024

Фото: unsplash