Россия

Россия, мин – синең татар улың,

Мин – яраң да синең, дәваң да,

Яңа буыннарның башы да мин,

Үткән буыннарга дәвам да.

Урап кайтсам кайчак узганнарга,

Бу – кер эзләү түгел тарихтан;

Бары күңел бабайларның хәлен

Белер өчен шулай зарыккан.

Эзләмим мин аннан канлы эзләр,

Кынысыннан чыккан кылычны.

Бүгенгегә карыйм: Уртак Ватан –

Советларның күге тынычмы?!

Дөнья булгач, бар да булган инде –

Төйнәлгәндер байтак төеннәр, 
Араларда кара мәче йөргән –

Дошман көлгән, дошман сөенгән.

Дошман сөйли кояш баткан якка

Карап безнең кылыч айкауны.

Ә мин телгә алам ике дусны –

Рус Пугачёв, татар Канкайны.

Ә мин Пушкиннарны сагынып яшим.

Ирек җәлладлары кулыннан

Пуляларны үзем алып, Аны

Аралыйсым килә үлемнән.

Ә мин таңнар саен курганнарда

Ил иреге өчен баш салган

Солдатларны санап өзгәләнәм:

Кайсы, кайчан?.. Кайсы яклардан?..

Безгә инде башка иман иңде,

Безнең кыйбла – дуслык кояшы,

Коммунизм – безнең уртак язмыш,

Ленин – безгә уртак юлбашчы. 

Алкынланып Идел аккан илдә

Төзибез без якты, яңаны.

Россия, мин – синең тугры улың –

Буыннарның яңа дәвамы.

«Казан утлары». 1972 ел, 5нче сан.

Әхмәт Рәшит

"КУ" 05, 2022

Фото: pixabay