Пайтәхет

Юл аңарда өзелер күк минем –

Чыгып киттем тагын Казанга.

Без китмибез, без кайтабыз аңа,

Тәкъдир безгә шулай язганга.

Сәлам, Казан! Өндә безне алга

Игътибарсыз кырыс дөньяда.

Яшә диеп, Казан, дога кылам,

Йөзем төбәп сиңа – кыйблага.

Нишлим инде, тагын килдем менә,

Үземнеке итеп, яратып.

Анам теле үзе дәва миңа,

Моңнарымны китим яңартып.

Мине монда беркем көтмидер дә,

Үзебезгә җылы сүз көтмәм.

Кремльдә бары җир астыннан

Үзәк өзгеч аваз ишетәм.

Ул авазны азат итеп булмый!

Мәңгелеккә тоткын ул анда...

Оран булып күчә батырларга,

Иңрәү булып күчә колларга.

"КУ" 3, 2020

Фото: pixabay