Өч көнлек дөнья

Без киткәч тә, тормыш дәвам итәр –

Килер язлар, явар яңгырлар,

Иртәләрен салмак җилләр исәр,

Манарадан азан яңгырар.

Әле генә миңа алтмыш иде,

Җитеп киләм менә җитмешкә.

Кая гына ашыга соң сулар

Мин иелгән көмеш инештә?

Өч көнлек бу дөнья, диеп, халык

Әйткән аны шуның өчен дә...

Мәшәкате ләкин, мин үлгәч тә

Калыр аның тагын өч көнгә.

Калыр барсы... Җансыз җәсәдемне

Каплар бары кәфен – кесәсез.

Тик бөтенләй югалмабыз, димен,

Саба җиле булып исәрбез.

Үкенерлек яшәмәдек бугай,

Тормышыбыз булды, дип, сансыз.

Җаннардан да газиз туган җирдә

Туфрак булыр өчен туганбыз.

Җиңел булыр ул мөкатдәс туфрак! –

Кабул булыр, бәлки, бу догам.

Кая таба кузгалсам да хәзер,

Изге сүзгә килеп юлыгам.

Бер юаныч минем – миннән соң да

Нәсел җебе әле өзелмәс.

Исем калыр миннән бер мизгелгә,

Һәм эз калыр сизелер-сизелмәс.

Тик шулай да кичер мине, Ходам,

Аралый күр кайнар тәмугтан –

Гадел булмас уттан котылып бер,

Килеп керү тагын бер утка...

"КУ" 12, 2018

Фото: pixabay