Мин

Мин гел юмарт була алмам,

Җәфалы кайчак башым.

Тик ишек каккан юксылга

Җылы булыр карашым.

Ягымлы да була алмам,

Очраган һәр кешегә.

Тозым бетсә, мин дә керәм

Тоз сорарга күршегә.

Җебегәнгә санасалар,

Чәнечке бар, чагу бар.

Кирәк булса – мин татар ич –

Тел төбемдә агу бар.

Тымызык күл булалмадым.

Гадәтем килгән җилдән.

Йөрәк дулый, йөрәк – давыл,

Кабат күтәрәм җилкән.

Дөнья үзе бер могҗиза,

Зур арбага бастырык.

Кайчагында күккә чөя,

Кайчак куя бастырып.

Йолдызлар булып атылам,

Калкынам да басылам.

Таш бастырып куйсалар да,

Тишәм дә калкып чыгам.

Ошасам, ошамасам да,

Син үз кешем, түз инде.

Ничек бар – шулай кабул кыл

Үземне һәм сүземне.

"КУ" 3, 2020

Фото: pixabay