Кызыл кан, ак кәфен

Таң ата...
Гыйсъян явы әкрен генә
Канлы кырлардан басып җырлап килә;
Уртада «ул» – Октябрьнең билгесе,
Җил белән яу уртасында селкенә.
Һади Такташ

Буталды... Һәммәсе буталды...
Кайда уң, кайда сул? Кыйбласы?
Ялгышмы, язмышмы – кем юрар
Җилләрнең җаннарны кыясын...
Кызылга, акларга бүленми
Саклыйсы иде лә Ватанны!
Иләктән иләнгән чагында
Кем таныр ананы-атаны?!
Кем хаклы, кем түгел – һай, авыр!
Буранда адашу бик җиңел!
Акылмы, йөрәкме – әйдаман,
Нигә соң давыллы бу күңел?
Исәпсез корбаннар. Мәгънәсе?
Бәясе дәверләр чатында?
Дошманнар батырга әйләнеп,
Күзгә-күз орышка чакыра.
Хәрабә өстендә хәрабә –
Һәр чорның насыйбы – патшасы.
Кызыл кан, ак кәфен – кем булып,
Мәңгегә Күкләргә ашасы?
Чор үтәр. Үзгәрер барысы...
Ил белән һаман да... чоңгылда.
Тик Берәү күзәтер дәүләтләр
Упкынга очканын соңында.

«КУ» 11, 2024

Фото: unsplash