Канатларсыз...

Канатларны салдым... Какмас булгач,
Нигә кирәк инде канатлар?
Язмыш җилләренә каршы очып,
Мин аларны азмы канаткан?
Җиңеләеп калдым канатларсыз,
Күктән җиргә төштем яңадан.
Асылыма кайттым, үз кыйблама —
Күрәсезме, мин дә яңарам.
Канатларым – чөйдә. Элеп куйдым,
Сыйпап китәм үткән-сүткәндә.
Мин киләчәк белән яшим хәзер,
Вәгъдә бирәм – кайтмам үткәнгә!
Акланмыйча калган өметләрнең
Ярчыкларын җыеп кул каный.
Мин кичергән инде моны гына –
Нишлисең бит инде, булгалый.
Яхшы аңладым мин – очар булсаң,
Түбән очма, бул гел биектә!
Канатларны салып ялгышканмын –
Канатлылар гына иректә!
Канатлылар гелән биектә...

"КУ" 02, 2021

Фото: pixabay