Барысы да кирәк кешегә

Табигатьтә адәм балалары

Иркәләнә һәм дә назлана.

Җирдән башка һич тә яши алмам,

Бер мизгелгә, хәтта азга да.

Йөрим дисәм, борма юллары бар,

Менәм дисәм – биек таулары.

Хуш ис бөрки яшел тугайлары,

Сандугачлар кунган таллары.

Тормыш кебек үзе шаулы бит ул,

Ургып ага зәңгәр дәрьясы.

Һәркемгә дә җир мирасын саклый,

Куанычлы якты дөньясы.

Кыр өстендә арыш серкә очыра,

Агачларда яфрак алкышы.

Яңа көннәр туа шатлык белән,

Офыкларда таңнар балкышы.

Кояш көлеп караса да рәхәт,

Йөрәк тоя, барын төшенә.

Яуган яңгыр, шыткан үләне дә,

Барысы да кирәк кешегә.

"КУ" 3, 2020

Фото: pixabay