Ашыгыч ярдәм көткәндә

Ак ефәккә күз нурымны түктем,

Туй күлмәге тектем – йөзләгән...

Хак Тәгалә аклык өләшкәндә

Рәхмәтеннән мине өзмәгән.

Кара эштән дә бит кодрәт алдым:

Чуен юллар салдым Себердә.

Себердәге эшелоннар шавы

Озата мине гомер-гомергә.

Үз җырыма салып иҗат иттем,

Мәхәббәтнең шигъри аһәңен.

Көч-кодрәте сулмый, төсе уңмый

Мәхәббәттән алган бәһанең.

Ак ефәккә күз нурымны түктем –

Бөтен дөньям нурга күмелгән.

Үзем исә ашыгыч ярдәм көтәм,

Чыгар өчен кара үлемнән...

Гүя һаман эшелоннар көтәм,

Шигъри йөкләремне төяргә.

 – Тырышлыгым артыбрак киткән,

Кичерегез мине! – дияргә.

"КУ" 02, 2019

Фото: pixabay.com