***

Космополит түгел.
Шөкер,
халкым да бар, ил дә, Ватан да;
мин тынычмын: «Татарныкы», диеп
төртеп күрсәтмимен ал таңга.
«Минеке», дип бүлмим күкне, айны,
мөһер сукмыйм ел фасылына.
Милләт исемен такмыйм урман-суга,
агач-ташның иң асылына.
Һәммә гашыйк, һәммә халык өчен
бар табигать – уртак матурлык.
Барыбызга да газиз Матурлыкны
берәүнең дә
үзенеке ясар хакы юк!
Кояшка һәм Күккә бар да тигез.
Без табигать балалары ла!
Без һәммәбез тигез. Кая? Кемнәр
ак сөякле, зәңгәр канлылар?
Безнекеләр Ил-туфрак өчен
яуларда баш салмадылармы?
Уртак Ватан өчен Парижларны,
Берлиннарны алмадылармы?
Дошманга без – дәһшәт. Будык аны,
кирәк чакта, барып өненә.
Тынычта да өлеш аздан түгел
Уртак Илнең һәр җиңүендә.
Шуңа күрә горур, тынычмын мин –
халкым да бар, ил дә, Ватан да!
Уртак могҗиза дип карыйм кояшка мин,
барыбызныкы дип карыйм ал таңга!
Миңа җитә – халкым, Ватаным бар,
Матурга да бик нечкә күңел.
Кем кылана – димәк, җитми. Ә без?
Без болай да бәләкәй түгел.

"КУ" 5, 2020

Фото: архив