Сары яңгыр аша атлыйм

Сары яңгыр аша атлыйм,

Яфрак алтыны буйлап...

Юк, атламыйм, гүя очам,

Канат кагам, дип, уйлап;

Көзге агачлык өстендә

Кояштай нурлы җиһанны

Җан-тәнем белән сулап.

Син, яныма килми генә:

«Син бүген япь-яшь, – дисең, –

Барыр юлың ап-ачык, һәм

Юк-барга китми исең...

Бәхетне, кулыннан алып,

Һавада җиләсеңме?

Син, чынлап та, һаман шулай

Булыр, дип, беләсеңме?..»

Сөмсерем коелып китте...

Булачак тормышымны

Әллә юкка яктылыкка

Бәйләргә тырыштыммы?..

Бар да бетте, өмет сүнде,

Шатлыгым очты ерак.

Аны, яман сүз ыргытты,

Вак-вак кисәккә турап...

Сары яңгыр аша йөрдем,

Яфрак алтыны буйлап,

Күңелемдә урын алган

Сары сагышны уйлап...

Бу караңгы агачлыкта

Адашып, һушымнан язып,

Һәм бер җылы сүз юллап.

"КУ" 05, 2018

Фото: unsplash