КОРЫЧ ДАВЫЛ

ИДРИС ТУНТАРОВ
☆

Батарея командиры лейтенант Шипко, кодера, кара чәчле башын «телефон трубкасыннан күтәрә тошеп, җитди тавыш һәм күтәренке рух белән:
— Ут ачарга хәзер торырга!—диде.
Без, % расчет номерлары, бу команданы тү-земсезлек белән күптән котә идек пПде. Лейтенант бу хәлне үзе дә яхшы белә иде һәм, шуца күрә, орудие номерларының , бердәм һәм матур җитезлек белән хәрәкәт итүләрен күрен, күзләрен горурлык катлаш шатлык утларында яндырып алды; аның зур һәм матур кара күзләре илһамланып, безнең барыбызны да сокландырдылар. Ул, күзәтү пунктыннан телефон буйлап бпрелгәп тиешле командаларны кабатлап үткәч, ике йодрыгын да югары күтәреп,
— Ут! — дип, кулларын селкеп алды.
Пушка җаплапды:
— У-ах!—дип, авыр,, корыч снарядны дошманнарга ыргытты, гайрәтләнеп, сикереп куйды. Аның өстендә һәм як-якларыпда тузан күтәрелде, көпшәсеннән дары төтепе күренде.
Шәйдуллпп — снарядларны китереп, биреп торучы. Ул инде изүләрен ычкындырып, беләкләрен сызгапып олгергәп. Аның ап-ак беләк мускуллары, үзе күтәргән авыр снарядлар кебек, чпык. Ул, миңа карап, елмая төшкән күзләрен кысып алды да:
— Күчтәнәчләр китә башлады... һава почтасы белән... Адресы күптәп язылган!—дип сөйләнеп алды.
Орудиенең йөрәге — Ламптадзе — моңа кадәр үтә кызу кеше булуы белән танылган иде, хәзер ул бөтенләй үзгәреп калды: үтзепә караган командаларны салкын кан белән, ашыкмый гына үтәп,
— Готово, — дип куя һәм пушка менә хәзер сикерә дигәндә генә урыпыпнап кузгалып, нечкә, кара япгап иреннәрен кыскан килеш, керфекләрен какмый, снарядлар очкап якка карап кала.
Замковый Ефимов, бавын тарткан — аткан саен:
— Дөмбәслибез! Дөмбәслибез! — ди.
Пушка:
— У-ах! Аз әле! У-ах! Аз әле!—дигән сыман, артка чигенә тошеп, алга һәм бераз k .С. Ә.- № 11 — 12
югарыга ыргый — снарядлар артыннан очыи китәргә тели диярсең. <
Торле яктагы — арттагы һәм алдагы, уңдагы һәм сулдагы — йөзләгән пушкаларга ла сүз бирелде. Ут көчәйгәннән көчәя барды. Тузап һәм дары төтепе куерды. Күктә — Сталин лачыннары, җирдә — «сугыш аллалары», күкне җиргә, җирне күккә якынлаштырдылар, тетрәттеләр, дер селкеттеләр. Тора- бара безгә фәкать Д5ер генә команда ишетелә һәм ул команда аның саен көчәя барды:
— Ут!
— Ут!..
Шәйдуллпп үзенеп дусларының моңа кадәр спзелмәгән яна, матур, сугыш өчен пц кадерле якларын сизүенә шатлапа-шатлапа һәм шул ук вакытта үзендә үсә, көчәя барган хисенә гаҗәпсепә-гаҗәпсепә:
— Тыгыпыгыз, бирәннәр, безнең күчтә-нәчләргә!— дпп кычкыра-кычкыра эшли иде.
Дошманның ныгытмалары җимерелде. Суынып та өлгермәгән пушкалар' бер-бер артлы алга күчтрләр. Без, шулай итеп, ерткычларның, оясына бәреп кердек.
, Шәйдуллпп, тпрләрен сөртә-сөртә изүләрен каптырганда, болай уйлап алды:
«Аз булды әле бу», Сугыштагы гаҗәп хәлемпе илгә пппдп сүзләр белән язып белдерим икәп?»
Лейтенант Шипко аны уенлап аерды:
— Ә сип, Шәйдуллпп, молодчина: әйбәт сугыштың...
Шәйдуллпп, үзе дә сизмәстән, яңа Һәм матур сүзләр белән җавап бирде:
— Пптәпь лейтенант, безнең нәфрәт корыч давылга әверелеп, дошманнарны бөтенләй яп- дырып бетерәчәк!..
Изге нәфрәт хисе тудырган шатлык аның эченә сыймый, сугышчан дусларына да йога, тарала торды.
— Син үзгәреп, матураеп киттең, Шэйду длин, дисәләр, ул хәзер, һамап диярлек, бер үк төсле итеп:
Сез үзегез, дусларым, мпппәп нык һәм миннән* матур булма сагыз, мпп үзем генә ипчек итеп инде ныгып һәм ипчек птеи кенә матурая алыр идем соң, — дпп җавап кайтара торган булды.
Көнчыгыш Пруссия.